AN

   
Tam bunu okuduğunuz vakit ya da benim bu satırları yazdığım vakit bir daha gelmeyecek. Yani zamanını nasıl geçirdiğin önemli .Dolu dolu yaşayacaksın hayatı.Boş geçirdiğin tek bir saniyen bile olmayacak.Tabi yaşarken de ne yaptığın da önemli ; güzel,iyi yani kendine veya başkalarına yararlı şeyler yapacaksın.Gel gelelim sorarsan herkes biliyor bu dediklerimi ama uygulayan yok.

Yine hayatları bitiyor yine sonuç pişmanlık.Yaşamlarının  son vakitlerine kadar bilmiyorlar yaşamın değerini.Oysa hayatta ki en değerli şey hayatın ta kendisidir.İşte hayatının sonunun yaklaştığını fark edenler başlarlar sızlanmaya:”Keşke gençken şöyle yapsaydım.” “Keşke boş geçirmeseydim.Dolu dolu geçirseydim hayatımı.” “Keşke...” “Keşke...” Tabi iş işten geçmiş oluyor o kişi için. Senin benim onun payına düşen ise bu kişinin hayatından ders almak.Peki insanlar ders alıyor mu ki?
Almıyorlar yine herkes pişman yine herkesin ağzında keşkeler.

İnsan çocukken büyümek için çabalar, gençliğinde hayatını yaşamak yerine:” Okul hemen bitsede kendi işim olsa.” der.Kendi işi olduğu zaman ya da yapacaklarına kendi karar verebildiği zaman daha güzel yaşayacağını düşünür ama yanılır.Yetişkin biri olduğunda kendini yoğun bir iş hayatı ve çok daha fazla sorumluluklar bekliyordur.Üstelik artık o kadar da enerjisi,isteği kalmamıştır.Artık “Bir emekli olsam ,işim gücüm olmasa da bir rahatlasam.”der ve yine yanılır.Yaşlandığında artık yaşam enerjisi bitmiştir.Ayağa kalkmak bile zor gelir. Çocukluğundan beri günlerin geçmesi için uğraşan ,kendi zamanını sadece büyümek için yaşayan kişi artık keşkelere boğulmuştur.

Hayatımda hiç yaşadıklarıyla yetinen “Ben yaşayacaklarımı yaşadım, içimde kalan hiç bir şey yok, keşkelerim yok.” diyen biriyle karşılaşmadım.Bu biraz da insanın doyumsuz bir varlık olmasından kaynaklanıyor diye düşünüyorum .İnsan hep daha fazlasını isteyen bir canlı. Buna dur diyip elimizdeki ile yetinmeyi bilmeliyiz.

Kısacası elimizde  elimize bir daha geçmeyecek bir şans var ve bunu iyi kullanmalıyız.